Kryon:
Spiritualiteit: Een Cursus in Liefde - Boek 2.
Barbara Bessen
14 augustus 2015
Vertaald uit het Duits door Henk Steur
De universele Geest – De
Bron van alle Zijn - Deel 56.
Het Persoonlijkheidszelf – deel 4.
Ik wil nu naar een interessant thema gaan: De belevenissen en ontmoetingen in de tijd voor de geboorte en de eerste tijd daarna zijn belangrijk voor het verdere leven van de mens.
Dit weten psychologen en daarom wijden zij hun aandacht daar ook vaak aan.
Ieder mens heeft deze ervaringen en is in deze fase ook zeer bewust met
zijn geestelijke leiders verbonden. Dit is jullie zeker goed bekend, misschien
herinneren jullie je deze verbinding nog wel.
En in de oefening van vorige week, toen jullie teruggingen naar de
moederbuik, hebben jullie gemerkt dat er een contact was dat jullie raad gaf om
beter om te kunnen gaan met het donker om je heen.
Toen jullie klein waren hebben zij naast jullie wieg gestaan en hebben
toegefluisterd: “Wij zijn er altijd als jij ons nodig hebt, vergeet ons niet.
Wij blijven in verbinding.”
Bij het spelen in de zandbak hebben zij jullie geholpen het kasteel te
bouwen en bij de eerste tranen omdat iemand iets van jullie had weggenomen, of
als jullie moeder je even alleen had gelaten, hebben zij jullie getroost.
Toch zouden zij niet in het spectrum van jullie ervaringen ingrijpen, zoals
zij dit ook nu niet doen. Zij hebben jullie alleen gesteund.
De eerste ervaringen en die van de kleutertijd zijn
gedeeltelijk gepland en deels aan de vrije wil van mensen onderworpen.
Een bepaalde beslissingsspeelruimte was en is er, maar jullie zullen alle
ervaringen doorleven die jullie zelf hebben samengesteld.
Waarom ik daar zo duidelijk op wijs?
Ik doe dit omdat vele mensen, ook de psychologen, altijd nog naar het
schuldgevoel gaan. Zij zeggen: “Als de moeder of een ander persoon zich niet zo
zou hebben gedragen, zou dit niet gebeuren. Waarom heeft zij niet opgepast?”
Misschien hebben jullie een flink lichamelijk letsel of een ongeluk gehad
dat zichtbare of onzichtbare littekens heeft achtergelaten. Of hebben jullie in
de buik van je moeder en als klein kind weinig liefde en geborgenheid gekend.
Wie willen jullie daar de schuld van geven?
Je vader, omdat hij zich niet genoeg om jullie bekommerde en je moeder
verliet? Jullie hebben zelf deze familie uitgezocht. Jullie hebben de plannen
voor dit leven duidelijk gekozen. Zij boden jullie precies de vereisten die
jullie nodig hadden.
Ik verzoek jullie om even te stoppen en hierover na te denken. Het is soms
veel zwaarder om iets los te laten dan om schuldgevoelens te voeden.
Ook sommige gedragingen die op deze oude wonden stoelen, krijgen dan een
andere zwaarte.
In de volgende bijdrage – deel 5 van Zielendeel – Incarnatie – Dualiteit –
gaat het hierom. Willen jullie alles wat in deze fase van je leven niet
harmonisch was in je rugzak bekijken en het dan loslaten?
Ik wens jullie veel vreugde.
Jullie, Barbara Bessen
